Rzeka Wieprza


HomeDla TurystyWędkarstwoŁowiskaRzeka Wieprza

Rzeka Wieprza

Zaliczana do najbardziej urodziwych rzek przymorskich, wypływa z jeziora Białego na Pojezierzu Bytowskim, a jej całkowita długość wynosi 140,3 kilometrów, z czego 70 km odcinek, od spiętrzenia w Kępicach do ujścia, traktuje się jako łowisko trociowe. Wieprza jest uznanym łowiskiem, licznie odwiedzanym prze cały rok. Od stycznia trafiają się piękne pstrągi, okonie i szczupaki. Na odcinku nizinnym w okolicach Darłowa można złowić dorodne leszcze, płocie, jelce, jazie i klenie. Ponadto można spotkać ryby: łosoś, lipień, węgorz, wzdręga, miętus.

Do połowu potrzebne jest pozwolenie (czytaj tutaj).

 

Ryby Rzeki Wieprza

 

  • Jaź - mięso smaczne, dość ościste i niezbyt jędrne. Jaź posiada wydłużone i spłaszczone bocznie ciało, linia boczna jest lekko wygięta ku dołowi, płetwa ogonowa głęboko wcięta, głowa mała z wysuwaną paszczą skierowaną ukośnie ku górze. Grzbiet ma kolor szarozielony do szaroczarnego. Boki są jaśniejsze o intensywnym srebrzystym połysku, a brzuch białawy. Płetwy grzbietowa i odbytowa mają niebieskawoszary odcień, natomiast pozostałe płetwy są czerwonawe.

  • Jelec - mięso jest niezbyt smaczne i bardzo ościste. główne cechy budowy jelca to wysmukłość, silne, boczne spłaszczenie oraz zaostrzony pysk. To właśnie większa smukłość ciała, bardziej wykrojona płetwa odbytowa. oraz zdecydowanie większe łuski bez czarnej obwódki, to podstawowe cechy które różnią go od klenia. Charakterystyczne jest ubarwienie jelec – grzbiet posiada czarno-niebieski kolor z metalicznym połyskiem, boki i spód ciała są biało-żółte, z kolei płetwy blade, zwykle żółtawe lub lekko pomarańczowe. Jedynym mocniejszym kolorystycznie elementem są płetwa grzbietowa i ogonowa.

  • Kleń - mięso wodniste, ościste i mało smaczne. kleń to jedna z najczęściej poławianych ryb w polskich wodach. Kleń ma ciało wydłużone i walcowate, lekko spłaszczone bocznie. Łuski są duże, z szarą lub czarną obwódką i tworzą na całym ciele wzór siatki. Ubarwienie grzbietu jest szarobrązowe z zielonym odcieniem, boki są jaśniejsze, często złote, a brzuch biały. Płetwy grzbietowa i ogonowa są szarozielone z odrobiną czerwieni, a płetwy odbytowa i brzuszne pomarańczowoczerwone.

  • Leszcz – mięso tłuste, ościste, delikatne, zawierające sporą ilość kwasów tłuszczowych omega 3 oraz białka, witaminy i minerały. Leszcz ma bardzo mocno bocznie ścieśnione ciało, wysokie w stosunku do długości. Płetwa ogonowa głęboko, chorągiewkowato wcięta. Głowa mała z wysuwaną paszczą skierowaną ukośnie ku dołowi. Kolor grzbietu jest ołowiany, bądź czarny z charakterystycznym zielonym połyskiem. Boki są zdecydowanie jaśniejsze, metaliczne, a brzuch biały i perłowy (u starszych okazów złocisty). Płetwy nieparzyste ciemnoszare, a parzyste jasnoszare.

  • Lipień - lipień ma lekko spłaszczone ciało i małą głowę. Otwór gębowy jest niewielki, z drobnymi zębami, szczęka górna jest nieco dłuższa od dolnej i wysunięta do przodu. Lipień posiada charakterystyczne duże łuski, mocno osadzone w skórze. Lipień zwraca uwagę oryginalnym ubarwieniem – u młodych osobników jest ono srebrzysto-jasnozielone z niebieskawymi plamami na bokach, starsze osobniki wyróżniają się szarozielonym grzbietem, zielonkawymi bokami i białym brzuchem, który w okresie tarła przybiera purpurowy odblask.

  • Łosoś - mięso tłuste i soczyste w kolorze pomarańczowo – różowym. Dorasta do 150 cm długości i 24 kg masy ciała. Łuski drobne oraz mocno osadzone. Charakteryzuje się czerwono-szarą płetwą tłuszczową na grzbiecie. Głowa z wielką i silnie uzębioną paszczą. Młode łososie mają na bokach ciemne i czerwone plamki a dorosłe nieregularne czarne plamy na górnej połowie ciała. Podczas tarła samce zmieniają ubarwienie na czerwonawe a żuchwa przybiera kształt haka. Łosoś jest rybą drapieżną.

  • Miętus - białe, jędrne, chude mięso prawie bez ości. silnie wyciągnięte, bardzo miękkie ciało o walcowatym kształcie. To, co wyróżnia miętusa, to pojedynczy wąs na środku brody oraz ustawienie płetw brzusznych przed piersiowymi. Głowa ryby jest szeroka i mocno spłaszczona z dużym otworem gębowym. Charakterystyczne jest ubarwienie ryby – brąz, oliwka i zieleń z wyraźnym, marmurkowym wzorem występuje na grzbiecie, z kolei boki są jaśniejsze – żółtawe, a brzuch białawy.

  • Okoń - białe, chude i słodkawe mięso. Ciało wysokie, bocznie spłaszczone. Łuski małe, mocno osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe zakończone ostrymi kolcami, a ich górna krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy duży, przedni, tylna krawędź szczęki sięga do oka. Grzbiet ciemnoszary do oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze. Brzuch biały lub wchodzący w czerwonawy kolor o srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa grzbietowa szara z ciemną plamą w tylnej części, druga płetwa zielonkawoszara, lekko przezroczysta, płetwy piersiowe żółtawoszare, pozostałe płetwy jaskrawoczerwone. Ubarwienie zmienne w zależności od miejsca przebywania.

  • Płoć - mięso białe, chude, delikatne, bardzo smaczne i ościste. Ciało krótkie i wysoko wygrzbiecone. Głowa krótka, szczęka nieco wysunięta przed mały końcowo położony otwór gębowy. Grzbiet ciemnobrązowy lub szaroczarny z niebieskim lub zielonkawym połyskiem, boki jasnosrebrzyste a brzuch biały. Płetwa grzbietowa i ogonowa są szare w odcieniu czerwonym. Ryby płochliwe i bardzo ostrożne. Żyją w stadach i żerują gromadnie. Niektóre z płoci żerują w morzu a trą się w wodach słodkich. Zjadają zarówno pokarm roślinny jak i zwierzęcy.

  • Pstrąg - bladoróżowe, chude mięso, delikatne w smaku i niezbyt ościste. pstrąg ma ciało o kształcie torpedowatym - ułatwiającym życie w wartkim prądzie rzeki, w zależności od charakteru wody mniej lub bardziej wygrzbiecone i bocznie spłaszczone, z szerokim trzonem ogonowym. Pstrąg ma bardzo zmienne ubarwienie - najczęściej od zielonkawego do brązowawego, zależy od miejsca jego przebywania. Młode osobniki mają duże, wyraźnie niebieskoszare plamy na bokach, natomiast dorosłe liczne, czarne i czerwone kropki oraz żółtobiały lub żółty brzuch. Pstrąg tęczowy ma wydłużone, bocznie nieco spłaszczone ciało o szerokim trzonie ogonowym. Głowa o tępo zakończonym, szeroko wyciętym pysku, podobnie jak ciało i płetwy, usiana jest wieloma, czarnymi plamami i kropkami.

  • Szczupak - mięso białe, jędrne, chude, suche i ościste. Ryba słodkowodna, występująca w Bałtyku przy ujściach rzek. Ciało jest spłaszczone, opływowe. Głowa wydłużona, ze zwężającymi się szczękami i bardzo szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby szczupaka na żuchwie są skierowane do środka i bardzo ostre, szczęka jest ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby występują na kości podniebiennej, kościach międzyszczękowych, lemieszu, kości gnykowej oraz łukach skrzelowych. Łuski są dosyć małe, owalne, mocno osadzone w skórze. Linia boczna dobrze rozwinięta, często poprzerywana, posiada dwa lub trzy rozgałęzienia wzdłuż boków. Na głowie znajdują się liczne jamki zmysłowe. Płetwy grzbietowa i odbytowa są przesunięte mocno do tyłu i położone blisko siebie. Ubarwienie zmienne w zależności od warunków środowiska.

  • Troć - mięso tłuste i soczyste, w smaku przypominające mięso z łososia. Grzbiet szarawy lub brązowawy, boki jaśniejsze, a brzuch srebrzysty. Głowa, boki i grzbiet są pokryte licznymi, czarnymi plamkami, które w czasie tarła mają żółtą obwódkę. Płetwa tłuszczowa jest czerwono obrzeżona.

  • Węgorz - białe, dość tłuste, delikatne i niemal bezościste mięso. Długi wężowaty tułów, za otworem odbytowym spłaszczony bocznie, końcowy pysk uzbrojony w kilka rzędów ostrych zębów. Grzbiet jest ciemny, brązowy lub zielony, boki jaśniejsze, brzuch brudnobiały. Przebywa w miejscach ciepłych i obficie porośniętych, o mulistym dnie. Żyje przy dnie a zimę spędza zagrzebany w mule.

  • Wzdręga – Mięso ościste i przez wielu uznawane za niesmaczne. Zewnętrzną budową przypomina płoć, charakterystyczną różnicą jest kolor płetw - jasnoczerwony. Ciało brzany jest wygrzbiecione i ścieśnione po bokach. Otwór gębowy jest wąski, skośnie skierowany ku górze. Grzbiet oraz wierzchnia część głowy są zielonoszare do zielonobrązowych, a boki jaśniejsze o mosiężnym połysku. Płetwy brzuszne, odbytowa i grzbietowa w charakterystycznym, mocnym, pomarańczowym do krwistoczerwonego odcieniu. U nasady w kolorze od brązowawego do szarego.