Jezioro Wicko


HomeDla TurystyWędkarstwoŁowiskaJezioro Wicko

Jezioro Wicko

Położony na Wybrzeży Słowiński w gminie Postomino rozległy zbiornik, który jest dawną zatoką morską oddzieloną od Bałtyku lesistą mierzeją. Ma 5,1 km długości a jego szerokość nie przekracza 3,7 km. Maksymalna głębokość wynosi ok. 6 metrów w zależności od pory roku, opadów i prac pomp w kanale. Północny brzeg zajęty jest przez poligon wojskowy Wicko. Jezioro podzielone jest na dwi części, oddziela je półwysep na część zachodnią (mniejszą) i wschodnią. Występują tu ryby: szczupak, lin, okoń, płoć, leszcz, węgorz, wzdręga, sandacz.

Do połowu potrzebne jest pozwolenie. Cennik, punkty wystawiania zezwoleń i dane do przelewu tutaj.

 

Ryby Jeziora Wicko

 

  • Leszcz – mięso tłuste, ościste, delikatne, zawierające sporą ilość kwasów tłuszczowych omega 3 oraz białka, witaminy i minerały. Leszcz ma bardzo mocno bocznie ścieśnione ciało, wysokie w stosunku do długości. Płetwa ogonowa głęboko, chorągiewkowato wcięta. Głowa mała z wysuwaną paszczą skierowaną ukośnie ku dołowi. Kolor grzbietu jest ołowiany, bądź czarny z charakterystycznym zielonym połyskiem. Boki są zdecydowanie jaśniejsze, metaliczne, a brzuch biały i perłowy (u starszych okazów złocisty). Płetwy nieparzyste ciemnoszare, a parzyste jasnoszare.

  • Lin - smaczne, białe, delikatne mięso o słodkawym smaku i zapachu mułu, ościsty i dość tłusty. Liny mają ciało pokryte drobnymi łuskami jest zwarte i mocno zbudowane o szerokim trzonie ogonowym. Otwór gębowy jest poziomy, a w jego kącikach znajduje się po jednym krótkim i miękkim wąsiku. Grzbiet ma najczęściej ma kolor ciemnozielony lub ciemnobrązowy, boki są jaśniejsze i mosiężnie połyskujące, natomiast strona brzuszna żółtawobiała.

  • Okoń - białe, chude i słodkawe mięso. Ciało wysokie, bocznie spłaszczone. Łuski małe, mocno osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe zakończone ostrymi kolcami, a ich górna krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy duży, przedni, tylna krawędź szczęki sięga do oka. Grzbiet ciemnoszary do oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze. Brzuch biały lub wchodzący w czerwonawy kolor o srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa grzbietowa szara z ciemną plamą w tylnej części, druga płetwa zielonkawoszara, lekko przezroczysta, płetwy piersiowe żółtawoszare, pozostałe płetwy jaskrawoczerwone. Ubarwienie zmienne w zależności od miejsca przebywania.

  • Płoć – mięso białe, chude, delikatne, bardzo smaczne i ościste. Ciało krótkie i wysoko wygrzbiecone. Głowa krótka, szczęka nieco wysunięta przed mały końcowo położony otwór gębowy. Grzbiet ciemnobrązowy lub szaroczarny z niebieskim lub zielonkawym połyskiem, boki jasnosrebrzyste a brzuch biały. Płetwa grzbietowa i ogonowa są szare w odcieniu czerwonym. Ryby płochliwe i bardzo ostrożne. Żyją w stadach i żerują gromadnie. Niektóre z płoci żerują w morzu a trą się w wodach słodkich. Zjadają zarówno pokarm roślinny jak i zwierzęcy.

  • Sandacz - białe, chude mięso sandacza odznacza się bardzo delikatnym smakiem. Wyróżnia się zdecydowanie wydłużonym ciałem i małą głową, grzbiet ma zielono-szary kolor, a brzuch jest biały. Na bokach ciała znajdują się ciemne, poprzeczne smugi. Sandacz wyróżnia się dwiema stykającymi się ze sobą płetwami grzbietowymi, które rzadko są od siebie oddalone. Do specyficznych cech tej ryby zaliczamy również liczne, ciemne plamy, które zaobserwować można na błonach pomiędzy promieniami płetw grzbietowych i ogonowej. Niesamowity wygląd nadają lekko opalizujące oczy, które w nocy, w świetle latarki, świecą na czerwono.

  • Szczupak - mięso białe, jędrne, chude, suche i ościste. Ryba słodkowodna, występująca w Bałtyku przy ujściach rzek. Ciało jest spłaszczone, opływowe. Głowa wydłużona, ze zwężającymi się szczękami i bardzo szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby szczupaka na żuchwie są skierowane do środka i bardzo ostre, szczęka jest ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby występują na kości podniebiennej, kościach międzyszczękowych, lemieszu, kości gnykowej oraz łukach skrzelowych. Łuski są dosyć małe, owalne, mocno osadzone w skórze. Linia boczna dobrze rozwinięta, często poprzerywana, posiada dwa lub trzy rozgałęzienia wzdłuż boków. Na głowie znajdują się liczne jamki zmysłowe. Płetwy grzbietowa i odbytowa są przesunięte mocno do tyłu i położone blisko siebie. Ubarwienie zmienne w zależności od warunków środowiska.

  • Węgorz - białe, dość tłuste, delikatne i niemal bezościste mięso. Długi wężowaty tułów, za otworem odbytowym spłaszczony bocznie, końcowy pysk uzbrojony w kilka rzędów ostrych zębów. Grzbiet jest ciemny, brązowy lub zielony, boki jaśniejsze, brzuch brudnobiały. Przebywa w miejscach ciepłych i obficie porośniętych, o mulistym dnie. Żyje przy dnie a zimę spędza zagrzebany w mule.

  • Wzdręga – Mięso ościste i przez wielu uznawane za niesmaczne. Zewnętrzną budową przypomina płoć, charakterystyczną różnicą jest kolor płetw - jasnoczerwony. Ciało brzany jest wygrzbiecione i ścieśnione po bokach. Otwór gębowy jest wąski, skośnie skierowany ku górze. Grzbiet oraz wierzchnia część głowy są zielonoszare do zielonobrązowych, a boki jaśniejsze o mosiężnym połysku. Płetwy brzuszne, odbytowa i grzbietowa w charakterystycznym, mocnym, pomarańczowym do krwistoczerwonego odcieniu. U nasady w kolorze od brązowawego do szarego.