Jezioro Bukowo


HomeDla TurystyWędkarstwoŁowiskaJezioro Bukowo

Jezioro Bukowo

Położony na zachód od Darłowa rozległy zbiornik, który jest dawną zatoką morską odciętą od Bałtyku przez Mierzeję Bukowską. Połączone jest z morzem Kanałem Szczyckim. Ma 8,8 km długości a jego szerokość nie przekracza 3,4 km. Średnia głębokość wynosi 1,7 metra. Żyję w nim około 20 gatunków ryb, m.in.: sandacz, troć wędrowna, szczupak, okoń, węgorz. Występuje tu także unikatowa, wędrowna populacja płoci i leszcze migrująca między zbiornikiem a Bałtykiem.

Na jeziorze Bukowo najlepiej wędkować z pokrywy lodowej, która utrzymuje się tu zwykle aż do połowy marca, lub z łodzi, które można wypożyczyć w Dąbkach i Dąbkowicach, gdyż brzegi jeziora są na ogół niedostępne.

Do połowu potrzebne jest pozwolenie, które wykupuje się w biurze w Mielnie (ul. Chrobrego 43) lub na poczcie np. w Darłowie, wypełniając specjalny blankiet. Cennik i dane do przelewu tutaj.


Ryby Jeziora Bukowo

  • Jazgarz – mięso ościste, ale delikatne i smaczne. Pysk jest mały i tępy zakończony niewielką paszczą, uzbrojoną w liczne drobne ząbki. Ma ciemnoszarą krępą sylwetkę w kolorze zielonkawym z ciemniejszym grzbietem z wyjątkiem głowy, pokryty mocnymi, szorstkimi łuskami. Dorosłe osobniki zamieszkują przybrzeżne partie wód. Żerują tuż przy dnie żywiąc się planktonem, zwierzętami dennymi, narybkiem innych ryb oraz ikrą.

  • Krąp – chude mięso, dość ościste. Wysoko wygrzbiecone, bocznie silnie ścieśnione ciało o tępym pysku i częściowo dolnym otworze gębowym. Grzbiet zielonoszary do zielonoczarnego, boki jaśniejsze. Strona brzuszna biaława do czerwonawej, srebrzyście lśniąca. Płetwy są ciemnoszare a u nasady płetw piersiowych i brzusznych czerwonawe.

  • Leszcz – mięso tłuste, ościste, delikatne, zawierające sporą ilość kwasów tłuszczowych omega 3 oraz białka, witaminy i minerały. Leszcz ma bardzo mocno bocznie ścieśnione ciało, wysokie w stosunku do długości. Płetwa ogonowa głęboko, chorągiewkowato wcięta. Głowa mała z wysuwaną paszczą skierowaną ukośnie ku dołowi. Kolor grzbietu jest ołowiany, bądź czarny z charakterystycznym zielonym połyskiem. Boki są zdecydowanie jaśniejsze, metaliczne, a brzuch biały i perłowy (u starszych okazów złocisty). Płetwy nieparzyste ciemnoszare, a parzyste jasnoszare.

  • Łosoś - mięso tłuste i soczyste w kolorze pomarańczowo – różowym. Dorasta do 150 cm długości i 24 kg masy ciała. Łuski drobne oraz mocno osadzone. Charakteryzuje się czerwono-szarą płetwą tłuszczową na grzbiecie. Głowa z wielką i silnie uzębioną paszczą. Młode łososie mają na bokach ciemne i czerwone plamki a dorosłe nieregularne czarne plamy na górnej połowie ciała. Podczas tarła samce zmieniają ubarwienie na czerwonawe a żuchwa przybiera kształt haka. Łosoś jest rybą drapieżną.

  • Okoń - białe, chude i słodkawe mięso. Ciało wysokie, bocznie spłaszczone. Łuski małe, mocno osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe zakończone ostrymi kolcami, a ich górna krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy duży, przedni, tylna krawędź szczęki sięga do oka. Grzbiet ciemnoszary do oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze. Brzuch biały lub wchodzący w czerwonawy kolor o srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa grzbietowa szara z ciemną plamą w tylnej części, druga płetwa zielonkawoszara, lekko przezroczysta, płetwy piersiowe żółtawoszare, pozostałe płetwy jaskrawoczerwone. Ubarwienie zmienne w zależności od miejsca przebywania.

  • Płoć – mięso białe, chude, delikatne, bardzo smaczne i ościste. Ciało krótkie i wysoko wygrzbiecone. Głowa krótka, szczęka nieco wysunięta przed mały końcowo położony otwór gębowy. Grzbiet ciemnobrązowy lub szaroczarny z niebieskim lub zielonkawym połyskiem, boki jasnosrebrzyste a brzuch biały. Płetwa grzbietowa i ogonowa są szare w odcieniu czerwonym. Ryby płochliwe i bardzo ostrożne. Żyją w stadach i żerują gromadnie. Niektóre z płoci żerują w morzu a trą się w wodach słodkich. Zjadają zarówno pokarm roślinny jak i zwierzęcy.

  • Sandacz - białe, chude mięso sandacza odznacza się bardzo delikatnym smakiem. Wyróżnia się zdecydowanie wydłużonym ciałem i małą głową, grzbiet ma zielono-szary kolor, a brzuch jest biały. Na bokach ciała znajdują się ciemne, poprzeczne smugi. Sandacz wyróżnia się dwiema stykającymi się ze sobą płetwami grzbietowymi, które rzadko są od siebie oddalone. Do specyficznych cech tej ryby zaliczamy również liczne, ciemne plamy, które zaobserwować można na błonach pomiędzy promieniami płetw grzbietowych i ogonowej. Niesamowity wygląd nadają lekko opalizujące oczy, które w nocy, w świetle latarki, świecą na czerwono.

  • Sieja wędrowna - mięso białe, delikatnie tłuste, łatwo odchodzące od nielicznych ości. Występuje w zlewisku Morza Północnego, Morza Bałtyckiego oraz u wybrzeży północnej Rosji. Okresowo pojawia się także w jeziorach przymorskich. Jej charakterystyczną cechą zewnętrzną jest wydłużony, stożkowaty, miękki pysk i ciemnoszare ubarwienie głowy. Na grzbiecie dominuje kolor szary z lekkimi odcieniami zielonego i niebieskiego, boki i brzuch są jaśniejsze, żółtobiałe ze srebrnym połyskiem. Otwór gębowy w formie szpary jest przesunięty nieco do tyłu.

  • Szczupak - mięso białe, jędrne, chude, suche i ościste. Ryba słodkowodna, występująca w Bałtyku przy ujściach rzek. Ciało jest spłaszczone, opływowe. Głowa wydłużona, ze zwężającymi się szczękami i bardzo szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby szczupaka na żuchwie są skierowane do środka i bardzo ostre, szczęka jest ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby występują na kości podniebiennej, kościach międzyszczękowych, lemieszu, kości gnykowej oraz łukach skrzelowych. Łuski są dosyć małe, owalne, mocno osadzone w skórze. Linia boczna dobrze rozwinięta, często poprzerywana, posiada dwa lub trzy rozgałęzienia wzdłuż boków. Na głowie znajdują się liczne jamki zmysłowe. Płetwy grzbietowa i odbytowa są przesunięte mocno do tyłu i położone blisko siebie. Ubarwienie zmienne w zależności od warunków środowiska.

  • Troć - mięso tłuste i soczyste, w smaku przypominające mięso z łososia. Grzbiet szarawy lub brązowawy, boki jaśniejsze, a brzuch srebrzysty. Głowa, boki i grzbiet są pokryte licznymi, czarnymi plamkami, które w czasie tarła mają żółtą obwódkę. Płetwa tłuszczowa jest czerwono obrzeżona.

  • Ukleja - białe, suche i ościste mięso. Łuski łatwo odpadają, wystarczy przeciągnąć pod bieżącą wodą tuszkę między palcami. Ukleja posiada wydłużone, ścieśnione bocznie ciało. Linia boczna jest wyraźna i lekko zakrzywiona do dołu, głowa mała z paszczą skierowaną ku górze. Grzbiet ma stalowozielony kolor, boki są srebrzystobiałe, połyskujące, a płetwy grzbietowa i ogonowa szare lub bezbarwne. Dorasta do 30 cm długości i wagi 0,25 kg.

  • Węgorz - białe, dość tłuste, delikatne i niemal bezościste mięso. Długi wężowaty tułów, za otworem odbytowym spłaszczony bocznie, końcowy pysk uzbrojony w kilka rzędów ostrych zębów. Grzbiet jest ciemny, brązowy lub zielony, boki jaśniejsze, brzuch brudnobiały. Przebywa w miejscach ciepłych i obficie porośniętych, o mulistym dnie. Żyje przy dnie a zimę spędza zagrzebany w mule.

  • Wzdręga – Mięso ościste i przez wielu uznawane za niesmaczne. Zewnętrzną budową przypomina płoć, charakterystyczną różnicą jest kolor płetw - jasnoczerwony. Ciało brzany jest wygrzbiecione i ścieśnione po bokach. Otwór gębowy jest wąski, skośnie skierowany ku górze. Grzbiet oraz wierzchnia część głowy są zielonoszare do zielonobrązowych, a boki jaśniejsze o mosiężnym połysku. Płetwy brzuszne, odbytowa i grzbietowa w charakterystycznym, mocnym, pomarańczowym do krwistoczerwonego odcieniu. U nasady w kolorze od brązowawego do szarego.